In deze tijd van zelf-isolatie kom je er toe om dingen te beginnen maar vooral ook om dingen af te maken. Dit lampenkapje ben ik op de Kringbesturendag van de LOKK begonnen. Eerst dacht ik, dit ga ik niet helemaal maken. Maar ja, ik had de volledige lengtes garen op mijn klossen gewonden. Dus toch maar helemaal maken. Idria is een fijne kant om te klossen, ook al moet je veel aanhaken. Ik vond het wel jammer, dat er maar 1 patroon werd gegeven en dan zo'n simpele. Dat is voor mij niet echt een uitdaging. Alleen de afwerking en het maken van het lampenkapje. Dat heb ik nog nooit gedaan. Enige uitleg of raad werd helaas niet gegeven. Dus doe je maar je best.
Een van mijn leerlingen wou nog graag een van de ontwerpen van Ulrike Voelker-LÖhr uit Dick durch dünn maken. Die heb ik zelf ook maar opgezet, want dan kan ik beter op de vragen antwoorden. Die vragen komen nu per mail, omdat ik de lessen heb opgeschort tot 1 juni. Ook deze kant was gisteren af en van het kussen. Ik ben nu dus tevreden over mijzelf.

Het is nu een rare tijd. We houden afstand tot elkaar en blijven zoveel mogelijk binnen. Althans wij in de stad. ALs je dicht bij bossen en natuur woont, kan je daar nu natuurlijk makkelijk gaan wandelen. Maar hier is het Vondelpark maar iets minder druk dan anders. Alleen de fietsspitsuren zijn er niet meer. Dan merk je, dat de scholen dicht zijn en er veel mensen thuis werken.
Gelukkig heb ik hobbies, zoals kantklossen. Hoewel ik alle lessen voor deze maand heb geannuleerd, heb ik nog genoeg te klossen. Je moet toch je lessen voorbereiden, zodat de leerlingen straks weer verder kunnen.
Je kan nu ook dingen afmaken en iets nieuw beginnen.
Verder kan ik fluit spelen, spaans leren, mijn planten verzorgen en natuurlijk de zaailingen in de gaten houden.

Vandaag was de Kringbesturendag van de LOKK. Na wat mededelingen over het kunstenaarsproject en de waaier voor het Textielfestival kwam er ook nog wat algemene informatie over het festival. Ook de vraag naar een nieuwe of tweede webmaster kwam naar voren. Ik dacht en denk er nog over na, maar heb niet gereageerd. Ik weet niet of ik dat er nog bij moet doen. Soms wil ik ook wel gewoon klossen.
Na dit gedeelte vertelde Riet Delescen over de plaats Idria en een beetje over de Idria kant. Daarna konden we gaan klossen, een lampekapje uit het boek met de lampekapjes van de landenstand van de Slovenië tijdens de OIDFA tentoonstelling in Zaandam, 2 jaar geleden. Een beetje simpel, maar wel leuk.

Het afgelopen weekend was de Handwerkbeurs in Zwolle. Een jaarlijks terugkerend festijn voor handwerkers en handwerksters. Dit jaar hadden ze weer een kantplein ingediend tegenover de stand van de OIDFA en de LOKK. Toen ik dat hoorde, heb ik de OIDFA gevraagd of het kantklossen weer werd gedemonstreerd en me spontaan aangeboden. Zodoende zat ik er de hele zaterdag te klossen. Ik vind dat altijd leuk om te doen. Bovendien kun je dan lekker de hele dag min of meer ongestoord door klossen. Natuurlijk er komen mensen langs voor informatie of het eens te proberen, maar toch. Je schiet zo'n dag heerlijk op met je kloswerk.
 
Helaas was Cosy Corners er dit jaar niet. Dat betekent, dat de stands van de OIDFA en LOKK de enige zijn, die iets op kantkoosgebied te bieden hebben. Iets op het gebied van klosjes of iets dergelijks was er niet te koop. Natuurlijk wel garens, maar dat was het dan ook. Er was erg veel wol dit jaar. Breien en haken is weer erg in. Er waren dit jaar wel minder quiltstands.

Vandaag naar de tentoonstelling en lezing The Art of Lace in het TextielMuseum geweest. Na een moeilijke heenreis, ruim 3 kwartier vertraging door iemand die op het spoor liep, kwam ik een half uur te laat voor de lezing. Net het einde meegemaakt, waarin de tentoonstelling werd besproken. Birthe Weijkamp die de lezing gaf, begreep niet helemaal, waarom de kantfabrieken zoveel aandacht kregen. Helaas had ze zich daarin ook niet in verdiept. Bij elk stuk stond in welke fabriek het kant was vervaardigd en wie het bewerkt had. Er zijn nog maar weinig goede kantfabrieken over. Deze tentoonstelling is onder meer een ode aan hen.
Het was een mooie tentoonstelling, mooie japonnen, mooie opstelling en een goede informatie. Alleen de stukken van Louis Vuitton waren opgesteld in een zwarte ruimte, hoewel de basiskleur van de kleding ook zwart was. Dat was een erg donker geheel en dat voor een collectie die bedoeld was als cruisekleding.
Sommige kanten waren volgens de begeleidende informatie en foto's erg mooi ontworpen. Zo mooi, dat je je afvraagt, waarom ze dan bedolven worden borduurwerk, pailletten, veertjes en dergelijke, of zo zwaar geplooid, gevouwen of gerimpeld worden, zodat je de kant bijna niet meer ziet. De kanten die in die kleine fabrieken speciaal voor de couture huizen ontworpen en gemaakt worden, zijn waarschijnlijk niet echt goedkoop. Dat is misschien de experimentele mode van nu, maar ik vind het een beetje zonde van de kant. Hoewel ik het resultaat over het algemeen toch erg mooi vond.
Een hele speciale jurk van het ontwerp van Iris van Herpen in kant van hout. Deze kant is met een lazerapparaat uit een dunne plaat hout, fineer gesneden. Als je aan de definite van kant vast houdt, dat die van draad gemaakt moet zijn, textiel, metaal of kunststof, is dit geen echt knat, maar wel degelijk kantachtig. Kijk hier voor meer foto’s van de tentoonstelling.

Zoals je merkt, is de pagina van mijn blog al veranderd. Ik heb het mezelf iets makkelijker gemaakt en hopelijk ook voor de lezer. Niet meer elke maand een nieuwe pagina maar de artikeltjes op 1 pagina. Tot dat die pagina natuurlijk te lang wordt, dan zal een deel naar het archief verhuizen. De artikelen in het archief staan nog per maand. Dat zal ook zo blijven. Totdat daar artikelen bij komen, die komen er dan op de nieuwe manier in het archief.
Ondertussen heb ik de Binchekant Dick durch dünn 6.3 afgemaakt. Was niet eenvoudig. Goed blijven nadenken en niet op de automatische piloot gaan klossen, want dan gaat het mis. De leerling die er mee bezig is, ervaart hetzelfde. Maar het lukt haar wel en ze gaat stug door.
Voor een andere leerling heb ik een nieuw tulepatroon gemaakt. Hij wil graag iets maken, wat hij kan inlijsten. Dus geen randje maar iets figuratiefs. Ben te rade gegaan bij mij foto's en heb daar een foto gevonden van een mijn lievelingsrozen, de Rhapsody in blue. Daar kon ik een mooie uitsnede van maken. Daarna lekker puzzelen hoe de paren moeten lopen. Het is gelukt. Hopelijk vindt hij het mooi en durft hij het aan. Ben benieuwd.

Voor iedereen die dit leest, een heel gelukkig en gezond 2020 met veel klosplezier.
Goede voornemens zijn leuk, maar of het iets uithaalt, ik weet het niet. Het maken ervan houdt natuurlijk in, dat je je prioriteiten op een rijtje zet. Van tijd tot tijd is dat belangrijk, maar het hoeft niet persë rond de jaarwisseling.Ik zal me er dit keer weer eens aan wagen.
Allereerst moet ik nieuwe lessen voorbereiden, misschien met nieuwe technieken, in ieder geval met nieuwe ontwerpen.
Misschien weer nieuwe leerlingen erbij werven. Er zijn dit laatste half jaar 2 groepen afgevallen. Aan de ene kant jammer, aan de andere kant misschien niet zo erg. Ik krijg dan wel weer tijd voor mijn eigen projecten.
Dat brengt me op het punt: eigen projecten. Nieuwe ideeën opdoen en uitwerken. Dit jaar tijdens het Textiel Festival ga ik de workshop “Kant, doorbreek oude patronen” volgen. Dit zal ongewijfeld nieuwe ideeën opwekken. Verder ga ik in januari naar de lezing “The Art of Lace” in het Textiel Museum. Deze lezing gaat over de gelijknamige tentoonstelling. Ook daar zullen misschien nieuwe ideën opborrelen. Als dat gebeurt, komt ik misschien weer tijd te kort.
Ook met de kringen moeten er weer activiteiten ontplooid worden. Met ’t Aemstelkant naar de Hermitage en het Textielmuseum, met de Kantzolder oude kanten weer in patroon brengen.
Kortom plannen en voornemens genoeg op kantgebied.
Daarnaast zal het Rosarium in het Vondelpark weer aandacht vragen, net als andere hobby’s.
O ja, en mijn website weer iets moderniseren en mooier maken.