Al langer dan een week is de pinksterbloem af. Ben er heel tevreden over. Misschien is het verschil tussen de linnenslag bloempjes en de netslag bloempjes wat weinig. Maar toch het geeft wat levendigheid aan het geheel.
Ik ben nu weer bezig met het Hinojosa kleed. Ook dat zijn dunne draadjes, niet zoveel klosjes maar wel vaak doorhalen. Het schiet dus niet heel hard op. Maar ik ga gestaag verder. Ben nu bijna op de helft van het middenstuk. Niet bedenken, hoe lang het nog duurt voor het helemaal af is, maar gewoon doorklossen en zo nu en dan iets anders doen. Volgende week hebben we weer een digitaal contact van de OIDFA Nederland, ditmaal ook voor niet-leden, die met de OIDFA kennis willen maken. Tenminste dat hoop ik. Of ze zijn op het verkrijgen van een patroontje afgekomen. We zullen het zien. De link en het patroon zijn gemaild en nu afwachten hoe het verder verloopt. Natuurlijk moet ik er nog wel iets aan voorbereiden. Ik heb besloten om in de week van 17 mei weer langzaam met lessen te beginnen. Op 3 verschillende dagdelen per week kunnen de leerlingen zich inschrijven. Maximaal 2 per keer. Kijken hoe dat gaat lopen. Waarschijnlijk hou ik dit zo de hele zomer. In augustus ga ik dan bekijken hoe ik in september verder ga.

Het gaat heel langzaam met de pinksterbloem. Natuurlijk het is veel werk en er kwam van allerlei tussendoor, maar ik ben nu toch bezig aan het laatste bloempje. Nog 1 blaadje en 2 steeltjes. Dan is hij af. Begin mei hoop ik dat we weer een 2e digitaal contact met OIDFA Nederland hebben. Daar moet ik natuurlijk ook iets voor doen, maar we houden het eenvoudig. Wel iets te klossen, maar zodanig, dat ik niet iets nieuws hoef te maken. Het voornaamste in deze tijd is toch het contact en dat is al zoveel weg gevallen. Vorig jaar helemaal geen contactdagen, niet van de OIDFA en niet de LOKK, geen kringbijeenkomsten. Dat is dit tenminste iets. In maart was het digitale contact heel gezellig en geanimeerd. Hopelijk dit keer weer.
De komende week ook bedenken of we iets met de lessen weer kunnen beginnen. Ik had een digitaal vragenuurtje aangeboden, maar daar is weinig belangstelling voor. Deels kan ik me dat voorstellen, als je op je werk al zoveel digitaal moet doen, dat je daar in je vrije tijd geen behoefte meer aan hebt. Maar jammer vind ik het wel. Ook omdat een aantal momenteel helemaal niet klost en ook daartoe nu niet geprikkeld wordt.
Misschien live uurtjes voor leerlingen, die zich hiervoor in moeten schrijven? Want er mogen vanaf volgende week wee 2 personen per dag komen. Misschien biedt dat voor een aantal mensen een mogelijkheid om te komen, weer bij te praten en hun vragen beantwoord te krijgen. Over nadenken en uitwerken dus.

De orginisatoren van het SpringSnow festival, wat op 21 april in Amsterdam begint, twitterden vandaag dat er wel sneeuw was gevallen, maar dat het voorjaar nog even op zich laat wachten. Hopelijk is het op 21 april toch wel zover. Dan kunnen we genieten van al die iepenzaadjes op straat en langs de grachten.
Op mijn kussen is het nog wel voorjaar. Ik ben nog steeds bezig met de pinksterbloem. Hij vordert gestaag. Maar ja, het is heel veel werk, al die aparte blaadjes. Tussendoor moest ik nog “even” iets voor mijn leerlingen bedenken. Er zijn er die steeds als ze zo’n project af hebben, een foto van het resultaten mailen. Voor mij het teken, dat er weer iets nieuws moet komen. Zo blijven ze, desgewenst, aan de gang ondanks het feit dat er momenteel geen lessen zijn. Dit keer vond ik op Printerest een bloem van Claudine Beuvain. Weinig klossen, lekker eenvoudig, voor iedereen te maken.

Het wordt voorjaar. Dat is duidelijk te merken. In de tuin staat de prunus op uitkomen en de sterhyancinten bloeien. De rode tulp is klaar. Soms valt een ontwerp, als je hem helemaal af hebt, wat tegen. Dan zie je dingen, die je eigenlijk anders had moeten doen. Maar hierover ben ik helemaal tevreden. Het is uitgekomen, zoals ik bedacht had. Ben er heel erg blij mee.
Deze tulp is redelijk waarheidsgetrouw, maar in 2021 heb ik een geklost, die nog echter was. Deze paarse tulp is een ontwerp van Jolanda de Boer, gemaakt voor het OIDFA congres in Caen. Zelf het hartje binnen in is geklost.

De zeester is klaar en staat al bij de patronen om te downloaden. Dat is wel even wat werk omdat de beschrijving ook in het Engels vertaald moet worden. Natuurlijk heb ik dat zelf besloten. De kantjes per week waren ook altijd in het Engels en daar werd ook druk gebruik van gemaakt. Dus dit maar voortzetten. Het is ook goed voor mijn ervaring om Engels te schrijven. Nu ben ik bezig met een tulp. De tekening is al jaren geleden gemaakt, maar wordt nu al klossend uitgewerkt. Veel techniek hiervoor wordt geleend van de Withof Duchesse, zoals het afrollen van de verschillende onderdelen. Hierdoor lijkt het alsof het ene onderdeel voor het ander ligt. Om dat te bereiken moet je bij het klossen rekening houden met welk onderdeel je het eerst klost, welke later en welke het laatst. Anders gaat dat effect verloren.
Ik heb bedacht, dat ik niet te veel moet ontwerpen. Dat heb ik een tijd gedaan met als gevolg, dat die ontwerpen half af zijn en nooit geklost zijn. Dat is jammer. Een ander gevolg is, dat het nog langer duurt voor mijn Hinojosa kleed af is. Dus eerst maar oude ontwerpen uitwerken en klossen en tussendoor regelmatig aan het kleed klossen.

Langzaam maar zeker wordt de agenda weer gevuld. Voorlopig hoofdzakelijk met kantevenementen, die in het komende najaar gepland staan. De kantmarkt staat er weer in. De Regiodag Noord-Holland is wat betreft organisatie rond. Volgende maand krijgen de kringen hierover bericht. Maar je kan de datum al vast in je agenda reserveren.
De OIDFA contact in oktober staat er al in. In maart gaat hij ook door in zoverre, dat we een digitaal contact organiseren. Natuurlijk geen hele dag, dat is te inspannend. Een hele dag naar je computer of tablet kijken lijkt me geen goede zaak. Bovendien wat moet je een hele dag via de computer bieden. Ik hoop, dat het een succes wordt en dat er wat deelnemers op af komen.
Helaas wordt er ook nog veel geannuleerd. De Kringbesturendag van de LOKK gaat niet door. Ook het Textielfestival gaat definitief niet door. Althans niet fysiek. Dus geen tentoonstellingen in Leiden. Waarschijnlijk wel digitaal via Studio Textielfestival. Daar wordt nog aan gewerkt. De werkstukken, die tentoongesteld zouden worden, worden nu in een video opgenomen, zodat ze toch te bezichtigen zijn.
Ik hoop op een mooi resultaat, want vorig jaar was het al een teleurstelling, maar dat was uitstel. Nu is het afstel, met gelukkig wel een alternatief.
Mijn lessen zijn nog steeds opgeschort. Na het sneeuwklokje staat er nu weer een nieuw project voor de leerlingen op stapel. Een zeester! Ook een oud ontwerp, dat nooit als kantbrief was afgemaakt en dus ook nog niet geklost. Ben er nu mee bezig. Als hij klaar is en rondgestuurd, zal ik hem bij de patronen zetten.

2 weken geleden had ik het erover, dat ik weer iets nieuws of iets ouds moest verzinnen om mijn leerlingen toch iets te laten klossen. Het werd iets ouds. Een sneeuwklokje, ongeveer 10 jaar geleden ontworpen om een leerling een extra oefening te geven voor ze verder ging. Het had succes, want ik heb het eerste door een leerling gekloste sneeuwklokje al gezien. Leuk is dat. Nu mag ik natuurlijk wel weer iets gan bedenken.
Vorige keer had ik het erover dat de kant van de eilanden in de Finse bocht eigenlijk moeilijker zonder patroon te klossen zijn dan die van het schiereiland zelf. Dat klopt, maar ik heb het kantje toch af gekregen. Wel gesmokkeld, want zoals ik de vorige keer al zei, ik heb er een patroon onder getekend. Ik heb ook weer gewaagd aan een eigen varatie op dit kantje in 3 kleuren. Weer geklost met patroon eronder, maar wel alleen de spelden die zij ook zouden zetten. Misschien proberen om de kantkring volgende week digitaal te houden. Zo'n grote groep zijn we niet en het zou een mooie oefening voor de regiovergadering of de OIDFA contact zijn. We zouden een giraffe klossen in Milanese kant naar een ontwerp van Bonny van Bergen. Ben er maar gauw aan begonnen.

Het gaat redelijk goed met deze kantsoort. Alhoewel? Ik ben nu bezig met een kantje uit het 2e deel van het boek Nyytinki. Deze kanten komen van de eilanden in de Finse Bocht in de buurt van het Karelische Schiereiland. Hierin worden niet alleen spelden aan de randen gezet, maar ook midden in de kant, met name als het looppaar van het motief van richting verandert. Dit is logisch en lijkt het maken van de kant makkelijker te maken. Niets is minder waar. Zonder patroon met alleen ruitjespapier onder de kant moet je proberen om het motief de juiste vorm te geven. Je hebt dan de neiging om toch het ruitjespapier als leiddraad te nemen en zo de spelden op de juiste plek te zetten en voor je het weet, vervormt het motief geweldig.
Na drie keer uithalen en opnieuw beginnen heb ik de handdoek in de ring gegooid en heb van de gegeven werktekening een patroon getekend. Niet zoals het hoort, maar je krijgt wel een beter resultaat. Het is niet zo, dat ik nu meer spelden zet dan dat de bedoeling is, maar ze komen in ieder geval op de goede plek. Het gaat nu goed en gedurende het klossen kan ik denken aan een variatie op dit kantje. Of dat snel gaat gebeuren, weet ik nog niet.
Nu de lockdown nog 3 weken langer gaat duren, moet ik misschien ook weer iets leuks voor mijn leerlingen bedenken. Iets waar met name de beginnende leerlingen kunnen maken. Kunnen oefenen en ook iets leuks maken. Met kerst konden ze een kerstster maken met de bladeren uit de eerste lessen. Misschien kan ik terugvallen op iets, wat er al is. Even over nadenken.

Het nieuwe jaar begonnen met een nieuwe kantsoort. Ja, eigenlijk was het nog 2020, toen ik met het 1e kantje begon. In het verleden had ik al eens een workshop Karelische kant gedaan en dat viel niet mee. Deze kantsoort hoort onder de zogenaamde “Freehand Laces”. Hiervoor is eigenlijk geen eenvoudige Nederlandse vertaling. Het is kant, dat geklost worden zonder patroon, dus uit de vrije hand met alleen een gestreepte of geblokte stof op de rol. Dit helpt om de kant recht te houden en de spelden, die alleen aan de buitenrand gezet worden, op de juiste afstand van elkaar te houden. Ik doe dat dan op papier met ruitjes van 5 milimeter. Dat is best wel moeilijk. Het recht houden van de kant lukt meestal wel, maar de spelden op de juiste afstand te zetten wordt al moeilijker. Dit komt doordat je echt goed moet aantrekken. Het begin ging wel aardig, maar hoe meer je gaat nadenken, wat je nu als volgende moet doen om het patroon mooi te houden, hoe slechter dat gaat. Bij mij was daardoor de spanning niet optimaal en kwamen toch de spelden niet op een gelijke afstand van elkaar. Op een gegeven moment was de ene kant verder dan de andere. Maar over het geheel genomen ben ik niet ontevreden.
Natuurlijk baart oefening kunst. Dus verder gaan. Tijdens het klossen van het 1e kantje had ik al een variatie in gedachten. In twee kleuren, waarbij 2 paar in de afstekende kleur de rand niet zouden raken. Maakte ik het daarmee niet extra moeilijk?
Ik heb wel iets gesmokkeld. Bij het ontwerpen maak je natuurlijk een patroon of een werkschema. Ook bij deze kanten. Ze heten namelijk wel kanten zonder patroon of uit de vrije hand, maar er is wel degelijk een patroon in de vorm van een draadtekening of werkschema. Het komt niet zomaar uit de lucht vallen. Bij het tekenen heb ik meteen op de spelden-afstand van de kant getekend. Omdat ik dit op de computer doe, kan dat heel goed. Het beeld kan ik zo veel vergroten, dat ik goed kan zien wat ik doe. Het eindresultaat was een werkschema op de juiste maat voor de kant. Hierop heb ik geklost. Wel alleen met de spelden aan de randen. Het werkschema onder de kant hielp mij om de spelden goed op afstand te houden en de paren zo aan te trekken, dat ze ongeveer het werkschema bleven volgen. Ook de paren, die niet bij de rand komen, blijven goed op spanning en op hun plaats. Ben best wel trots op mijzelf. Nu maar even door met deze kantsoort.