De cursus Landschap Improvsatie in kloskant is al weer afgelopen. Het landschap is af, maar het zit nog wel op het kussen. Ik zie er wel een beetje tegenop om het eraf te halen. We hebben wel fixeer voor gouache en aquarel gekocht, maar het wachten is nog op de passepartouts.
Dat fixeer kopen had ook wel wat voeten in de aarde. Denk je, we wonen in Amsterdam met een redelijk aantal winkels voor schildermaterialen, maar we hebben moeten zoeken. De eerste winkel had het niet, ook geen protectie spray voor textiel, wat ik daar wel eens gezien had. In de tweede konden we het eerst niet vinden. Net toen ik teleurgesteld wou voorstellen om maar weer naar huis te gaan, zag ik op een onderste plank nog meer fixeersprays staan. En jawel, daar stond het bij.
Ik heb het op het proefstukje geprobeerd en het stijft iets, maar niet te veel. Het stinkt wel geweldig. Dus in de buitenlucht sprayen en misschien maar in de kelder laten drogen?
Tussendoor heb ik het 2e werkstuk voor de gevorderden van de workshop Figuratie Kantklossen bij het TRC afgemaakt. Het garen is eigenlijk te dik. Bij het opzetten is het goed, maar bij het afhechten van de bladeren zie je het duidelijk. Jammer.

De tijd vliegt. Afgelopen zaterdag was de 3e sessie van de cursus Landschap Improvisatie in kloskant en aanstaande zaterdag is al weer de laatste.
Ik had gelukkig toch mijh huiswerk af. De bomen op de rots en het strand eronder. Bij het strand denk je misschien, ja dat kan ik ook. Dat is natuurlijk ook zo, maar je moet op het idee gebracht worden. Met grote tussenruimten horizontaal tussen de slagen, de spelden niet op een rij plaatsen. Zo krijg je dit effect en kun je de kleuren sturen.
Dit keer kregen we een paar nieuwe technieken. Nieuw zijn ze natuurlijk niet, maar wel de toepassing.
Vlechten die je naast of beter door aanhaken onder elkaar legt. Zo kan je met weinig paren (2 in het totaal) redelijk grote oppervlakten vullen.
Tule, waar je niet na elke spalg een speld in zet, is ook niet nieuw. Maar wel dat je ook 4x kunt draaien i.p.v. 3x, zodat de kleur de andere kant opgaat. Doordat je alleen aan de kanten spelden zet, kun je de tule ook door aantrakken van vorm veranderen. Een toer niet afmaken en dan vervolgens de tule door aantrekken verder vervormen.
Allemaal bekende technieken, waarmee je verschillende dingen kunt uithalen, zodat je dat effect krijgt, wat je wilt hebben. Heel leuk om uit te proberen.
Ondertussen moet ik ook nog de workshop voor het TRC in Leiden voorbereiden en de lessen die ik thuis geef. Mijn dagen zijn dus meer dan gevuld. Maar dat heb ik mezelf aangedaan en eerlijk gezegd heb ik het zo best naar mijn zin.

Afgelopen zaterdag de 2e sessie van de cursus Landschap Improvisatie in klokant gehad. Weer nieuwe technieken geleerd om o.a. reliëf te maken, maar ook om vlakke stukken zoals het strand interessant te maken.
Dan moet alles uitgewerkt en toegepast worden. Dat valt niet mee. Ik heb er tot op heden minder aan kunnen doen dat ik van plan was. Ik hoop dat ik het huiswerk voor deze week: de rots afmaken, het bos er op en het strand, af krijg.
De eerste techniek, die we kregen, inmiddels in het proefstukje gesprobeerd. Daar met die dikke draden toont het wat, in de rots met veel dunnere draden minder. Misschien daar in de volgende wat meer elemanten maken voor ik het aantrek. Nu spreek ik voor de lezers in raadselen, maar ik kan het niet zo makkelijk uitleggen, wat je doet en wat er daarna gebeurt.

De vorige keer schreef ik dat er een introductie van de cursus Landschap Improvisatie in kloskant zou zijn. Inmiddels is de 1e les achter de rug. We zijn begonnen een proefstukje te maken met allerlei technieken om reliëfs te maken. Deze kunnen we gebruiken in ons eerste landschap. Bistra gaat er vanuit dat de natuur nooit echt vlak is. dus mag je aan de gang met technieken, die het werk opbollen en anderszins spannend maken. Het is in geen geval de bedoeling om in het landschap een netjes aangeharkte natuur weer te geven.
Voor ons eerste landschap is een foto van een in zee uitstekende rots gegeven. We moeten voor aanstaande zaterdag de eerste helft van de rots klossen. Er was opgegeven om voor de verste punt dun garen te gebruiken. Op een gegeven moment kwam bij mij wel de vraag op hoe dun is dun. Maar tot op heden denk ik, dat ik het juiste garen heb opgewonden. Ik vind het tenminste erg mooi worden. Tussendoor moet ik ook aan mijn andere activiteiten denken. Er moet worden lesgegeven. De lessen gaan gewoon door. Ook hoop ik eind deze maand weer een cursus bij het Textile Research Centre in Leiden te beginnen. Daar moet ook het een en ander aan voorbereid worden. Ik heb wel ideeën om dan te doen voor de twee groepen: beginners en gevorderden, maar de lessen moeten wel geschreven en gemaakt worden, zoals deze Brugse Bloemen. Net klaar en nog op het kussen. Was wel een heel verschil met de dunne draadjes van de Binche en de rots, die ik nu onder handen heb.