Een van mijn leerlingen wou nog graag een van de ontwerpen van Ulrike Voelker-LÖhr uit Dick durch dünn maken. Die heb ik zelf ook maar opgezet, want dan kan ik beter op de vragen antwoorden. Die vragen komen nu per mail, omdat ik de lessen heb opgeschort tot 1 juni. Ook deze kant was gisteren af en van het kussen. Ik ben nu dus tevreden over mijzelf.
Gelukkig heb ik hobbies, zoals kantklossen. Hoewel ik alle lessen voor deze maand heb geannuleerd, heb ik nog genoeg te klossen. Je moet toch je lessen voorbereiden, zodat de leerlingen straks weer verder kunnen.
Je kan nu ook dingen afmaken en iets nieuw beginnen.
Verder kan ik fluit spelen, spaans leren, mijn planten verzorgen en natuurlijk de zaailingen in de gaten houden.
Na dit gedeelte vertelde Riet Delescen over de plaats Idria en een beetje over de Idria kant. Daarna konden we gaan klossen, een lampekapje uit het boek met de lampekapjes van de landenstand van de Slovenië tijdens de OIDFA tentoonstelling in Zaandam, 2 jaar geleden. Een beetje simpel, maar wel leuk.
Helaas was Cosy Corners er dit jaar niet. Dat betekent, dat de stands van de OIDFA en LOKK de enige zijn, die iets op kantkoosgebied te bieden hebben. Iets op het gebied van klosjes of iets dergelijks was er niet te koop. Natuurlijk wel garens, maar dat was het dan ook. Er was erg veel wol dit jaar. Breien en haken is weer erg in. Er waren dit jaar wel minder quiltstands.
Ik was niet echt tevreden over het kantje wat ik op de Regiodag in november vorig jaar begonnen was. Dat heb ik dus maar afgeknipt. Het blokje werd een schuine netslagblokje en de spin een blokje Duits plaatje. Zoals gevraagd in het wit geklost. Lekker tussendoortje en ruimschoots op tijd af voor de Kringbesturendag.
Het was een mooie tentoonstelling met schitterende sieraden en mooie kanten. Daar kwamen we natuurlijk voor, al was het niet het belangrijkste onderwerp van de tentoonstelling. Gelukkig voor ons was de kant in de mode tijdens de hoogtijdagen van het Russchische hof. Het waren hoofdzakelijk baljurken, die prachtig versierd waren met kant en juwelen. Ook waren er prachtige waaiers met kant, zakdoeken met kant en zelfs een sieraad van kant van haar.
Helaas stonden veel japonnen in vitrines. Dan wel goed an alle kanten te bekijken, maar moeilijk te fotograferen. Zo stond er op een gegeven moment toen ik deze prachtige japon wou fotograferen, iemand achter de vitrine met een grote rode hoed. Gelukkig duurde het lang voor ze verder ging. Bovendien heb je altijd schitteringen van de lampen in het glas. Maar ja, ze zijn zo wel goed beschermd.
Kijk hier voor meer foto’s van de tentoonstelling
Het was een mooie tentoonstelling, mooie japonnen, mooie opstelling en een goede informatie. Alleen de stukken van Louis Vuitton waren opgesteld in een zwarte ruimte, hoewel de basiskleur van de kleding ook zwart was. Dat was een erg donker geheel en dat voor een collectie die bedoeld was als cruisekleding.
Sommige kanten waren volgens de begeleidende informatie en foto's erg mooi ontworpen. Zo mooi, dat je je afvraagt, waarom ze dan bedolven worden borduurwerk, pailletten, veertjes en dergelijke, of zo zwaar geplooid, gevouwen of gerimpeld worden, zodat je de kant bijna niet meer ziet. De kanten die in die kleine fabrieken speciaal voor de couture huizen ontworpen en gemaakt worden, zijn waarschijnlijk niet echt goedkoop. Dat is misschien de experimentele mode van nu, maar ik vind het een beetje zonde van de kant. Hoewel ik het resultaat over het algemeen toch erg mooi vond.
Een hele speciale jurk van het ontwerp van Iris van Herpen in kant van hout. Deze kant is met een lazerapparaat uit een dunne plaat hout, fineer gesneden. Als je aan de definite van kant vast houdt, dat die van draad gemaakt moet zijn, textiel, metaal of kunststof, is dit geen echt knat, maar wel degelijk kantachtig.
Kijk hier voor meer foto’s van de tentoonstelling.
Ondertussen heb ik de Binchekant Dick durch dünn 6.3 afgemaakt. Was niet eenvoudig. Goed blijven nadenken en niet op de automatische piloot gaan klossen, want dan gaat het mis. De leerling die er mee bezig is, ervaart hetzelfde. Maar het lukt haar wel en ze gaat stug door.
Voor een andere leerling heb ik een nieuw tulepatroon gemaakt. Hij wil graag iets maken, wat hij kan inlijsten. Dus geen randje maar iets figuratiefs. Ben te rade gegaan bij mij foto's en heb daar een foto gevonden van een mijn lievelingsrozen, de Rhapsody in blue. Daar kon ik een mooie uitsnede van maken. Daarna lekker puzzelen hoe de paren moeten lopen. Het is gelukt. Hopelijk vindt hij het mooi en durft hij het aan. Ben benieuwd.
Voor iedereen die dit leest, een heel gelukkig en gezond 2020 met veel klosplezier.
Goede voornemens zijn leuk, maar of het iets uithaalt, ik weet het niet. Het maken ervan houdt natuurlijk in, dat je je prioriteiten op een rijtje zet. Van tijd tot tijd is dat belangrijk, maar het hoeft niet persë rond de jaarwisseling.Ik zal me er dit keer weer eens aan wagen.
Allereerst moet ik nieuwe lessen voorbereiden, misschien met nieuwe technieken, in ieder geval met nieuwe ontwerpen.
Misschien weer nieuwe leerlingen erbij werven. Er zijn dit laatste half jaar 2 groepen afgevallen. Aan de ene kant jammer, aan de andere kant misschien niet zo erg. Ik krijg dan wel weer tijd voor mijn eigen projecten.
Dat brengt me op het punt: eigen projecten. Nieuwe ideeën opdoen en uitwerken. Dit jaar tijdens het Textiel Festival ga ik de workshop “Kant, doorbreek oude patronen” volgen. Dit zal ongewijfeld nieuwe ideeën opwekken. Verder ga ik in januari naar de lezing “The Art of Lace” in het Textiel Museum. Deze lezing gaat over de gelijknamige tentoonstelling. Ook daar zullen misschien nieuwe ideën opborrelen. Als dat gebeurt, komt ik misschien weer tijd te kort.
Ook met de kringen moeten er weer activiteiten ontplooid worden. Met ’t Aemstelkant naar de Hermitage en het Textielmuseum, met de Kantzolder oude kanten weer in patroon brengen.
Kortom plannen en voornemens genoeg op kantgebied.
Daarnaast zal het Rosarium in het Vondelpark weer aandacht vragen, net als andere hobby’s.
O ja, en mijn website weer iets moderniseren en mooier maken.
De bladwaaier is wat het klossen betreft af. Ik ben tevreden. Natuurlijk het is Hinojosa kant en ik heb regelmatig moeten uithalen om het zo mooi mogelijk te krijgen. Niet overal even goed gelukt. De 2e serpertina bleef in het begin te veel bobbelen, ook toen ik er een paar had uitgehaald. Toen het bandje breder werd, gingen de bobbels weg.
Hij is goed gesteven en aan de buitenrand loopt een paar met metaaldraad mee. Hij moet dus goed in vorm blijven.
Ik ben tevreden. Het is geworden wat ik voor ogen had. Nu mag Hans nog het handvat maken.
Hij is te laat klaar om tijdens het Textielfestival in Leiden in de officiële te hangen, maar ik hoop, dat hij nog in de LOKK stand kan.
Tussendoor moest er nog even een kerstkaart voor het Aemstelkant geklost worden. De kleuren op de foto kloppen niet helemaal. De kaart is wat helderder groen en de ster is koperkleurig.
Vandaag was de Regiodag georganiseerd door de Noord-Hollandse kringen.
In tegenstelling tot de afgelopen jaren begonnen we met een presentatie van Tine over de kraamgebruiken van de 17e eeuw tot nu.
Interessant en met dingen, waarvan we ons nu geen voorstelling meer kunnen maken. Stel je voor, dat je hele zwangerschapsverlof in de kraamkamer zou moeten doorbrengen. Ben ik blij dat ik mijn zoon in de 20e eeuw heb gekregen.
Na de presentatie in de docentenkamer gingen we terug naar de grote hal voor de workshop.
Tine had een torchon-kantje ontworpen voor een welkomst-speldenkussentje, die vroeger ook in de luiermand zat. Ook het borduurpatroontje van het woord “welkom” zat er bij.
Het was een gezellige dag. Door sommigen werd ijverig klost, door anderen gekletst, maar het belangrijkste was de ontmoeting met de anderen.
Omdat er ook een tulekantje in de workshop zou zitten, gaat Tine hier nog aan werken.
De oudere artikelen vanaf augustus 2016 t/m oktober 2019 zijn op het het weblog archief te vinden