Ik heb vanmiddag allemaal dingen moeten doen, die helemaal niet leuk zijn.
Allereerst hebben we de Regiodag Noord-Holland moet afzeggen. Hoewel we wat betreft het aantal deelnemers binnen de norm zaten, brengt zo'n dag toch allemaal verplaatsingen met zich mee, die niet echt noodzakelijk zijn. Maar daar kleven wel risico's aan, die we niet willen nemen Daarom dit moeilijke besluit en mocht ik vanmiddag iedereen een mailtje schrijven, dat de dag niet doorgaat. Helemaal niet leuk!
Verder heb ik besloten om de lessen voorlopig weer te stoppen. 2 weken geleden had ik de leerlingen opnieuw in moeten delen en nu moest dat weer. Maar nadat mijn frustaties geslonken waren, moest ik tot de conclusie komen, dat het helemaal niet verstandig is om ze door te laten gaan. Niet iedereen komt uit Amsterdam en moet dus extra reizen of beter rijden. Bovendien komen er dan eigenlijk best veel verschillende mensen elke 2 weken over de vloer. Dus maar even niet. Vier weken pas op de plaats maken en daarna het weer opnieuw bekijken, wat kan en wat verstandig is. Dus vanmiddag mails uitgestuurd met deze vervelende mededeling. Ook helemaal niet leuk.
Staat daar nog iets leuks tegenover? Natuurlijk wel. Ik kan meer klossen aan het stuk uit het 1e deel van Gussy von Reden. Daarna verder gaan met de kerstkaarten en met het kleed in Hinojosa kant. Verder kan ik ook nog in het rosarium werken. Dat gaat met wat aanpassingen gewoon door. We zullen wel moeten, want er moeten 450 nieuwe rozen geplant worden, de herfstsnoei moet gebeuren en het aanaarden van de perken. Daar is nog genoeg te doen.
En daarna? Dan hopen we dat het aantal besmettingen daalt en er weer wat meer mag. Alles waarschijnlijk nog niet, maar we moeten de moed er in houden en gewoon de winter doorkomen.

De kinderen zijn geboren en de kaarten zijn af. Het zijn alle twee meisjes in Amsterdam geboren, dus rode en gele tulpen. Nu nog een tekst erop en afleveren. Dan is dit project helemaal af.
Het kantje voor de kerstkaarten is ook af. Ik heb ze allemaal geklost, dus voor 4 kerstkaarten in het totaal. Misschien niet allemaal voor de kring nodig, maar de andere kunnen dan naar mensen, die dit jaar met kerst wel iets extra's mogen krijgen.
Gisteren kreeg ik bericht dat de OIDFA contactdag deze maand niet door gaat. Vervelend dat ook dit vanwege de coronabesmettingen niet kan. We zitten nog in spanning of de Regiodag Noord-Holland in november wel door kan gaan. Eerst maar de persconferentie dinsdag afwachten en dan beslissen. Hopelijk kan dit nog. Momenteel zitten we wat betreft het aantal deelnemers goed, maar als er maar minder mogen komen, wordt het een zwaren beslissing. We hopen er het beste van.
Ook gisteren kwam het bericht dat Marianne Stang is overleden. Ik kende haar niet goed, heb wel veel over haar gehoord, over de reizen, die ze met haar man en zus organiseerde, projecten die ze ondersteunde en aktief aan meewerkte, haar voorzitterschap van het Deutsch Klöppelverband. De enige keer dat ik haar mocht ontmoeten, was 4 jaar geleden in Zaandam. Ik sloot even bij een groep Duitse dames aan om koffie te drinken. Daar zat ze bij. We hebben toen even gezellig zitten praten over kant en over gemeenschappelijke vrienden. Ze zal zeker in de Duitse en Internationale kantwereld erg gemist worden.
Nog even een klein update van het stuk van Gussy von Reden. Ik kon er nu weer aan klossen en ben dus weer een stuk verder gekomen. De tak met blaadjes werd op een leuke manier gewerkt. Tegelijk met het bandje er omheen eerst de blaadjes aan de ene kant met steeds een stukje tak er tussen; dus 1 blaadje naar beneden, stukje vlecht en dan een blaadje naar boven. Op de terugweg van het bandje werden de blaadjes aan de andere kant op dezelfde manier geklost met steeds het ntbrekende stukje vlecht er tussen in. Zo had ik het nog nooit gedaan, altijd met een vlechtje achter het blaadje om terug bij de steel te komen. Niet alle blaadjes zijn even mooi geworden, omdat soms de spelden erg in de weg zaten, zeker bij een blaadje omhoog. Nu zijn bij mij nooit alle blaadjes even mooi, dus dit is eigenlijk voor mij heel gewoon.

De eerste week met lessen zit erop. Het was wel aanpassen in verband met de coronamaatregelen, maar het is gelukt. Iedereen kon netjes 1,5 meter uit elkaar zitten. Voor mij was het wel is moeilijk om iets van 1,5 meter afstand aan te wijzen. Uitleggen op een groot vel papier op een standaard ging goed. Maar ja, een echte volle les heb ik deze week nog niet gehad. De groepen zaten of niet vol, of nog niet iedereen durfde te komen. Volgende week heb ik pas weer een volle groep met 4 personen. Dan zullen we zien of dat ook lukt.
Voor één van mijn leerlingen heb ik een stuk uit een oud boek aan het klossen. Namelijk een dasuiteinde uit het boek Klöppelspitzen van Gussy von Reden. Dit boek is voor het eerst uitgegeven in 1909 en in 1993 is er een reprint van gemaakt.

Gelukkig, de 1e tulpenkaart is af. De laatste weken ging het beter, sneller. Ik kwam meer tot klossen. Heb daarin weer een ritme gevonden. Ik heb besloten alleen de moeders uit ons eigen pand een kaart te geven en wel met tulpen uit Amsterdam, rode en gele. Geen duizend, maar 2. De 2e schiet ook lekker op. Ik kreeg dinsdag even een schrik tot Rutte over een maximum aantal bezoekers thuis begon. Maar niets aan de hand. Het kan allemaal. De kring bestaat maar uit 7 personen totaal. Dus er komen hoogstens 6 van buiten.
De lesgroepen bestaan uit hoogstens 4 personen. Dat is maar 1 groep. Van de andere heb ik besloten de opengevallen plaatsen niet op te vullen. Dan is het makkelijker om iedereen en alles goed op afstand te houden. Wel komt er om die reden een extra groep bij op de maandagmorgen. Er is al een indeling van de kamer met de zitplaatsen gemaakt, zodat ik weet waar mensen kunnen zitten. Wordt misschien wel regelmatig een kleine verbouwing van de kamer. De regiodag gaat zo als het er nu uitziet door, maar niet zoals mensen gehoopt hadden in de St. Jozefkerk. Daar kunnen we maar met maximaal 12 personen terecht. We gaan weer naar de De Komeet, waar we meer ruimte hebben.
Het begin staat dus al min of meer op de rit en ik ben er een beetje klaar voor. De komende weken nog wat details afwerken.

Hebben jullie dat ook, dat het klossen soms echt niet opschiet? Het ligt natuurlijk aan jezelf, maar dat maakt het niet minder ergerlijk. De tulpenkaart schiet dus niet echt op. Te druk met andere dingen, zoals de tuin, de geveltuintjes en het Rosarium in het Vondelpark. Inmiddels is de buurvrouw hiernaast al bevallen en kwamen we er achter dat de buurvrouw 3-hoog ook in verwachting is. Ik moet dus echt door klossen.
En dan beginnen langzaam maar zeker de seizoensvoorbereidingen weer. Dit jaar wat onzekerder als anders. Kan de kring in september doorgaan? Jawel, bij mij in de tuin moet dat lukken. Kunnen we mooi bekijken, wat een ieder de afgelopen tijd heeft gedaan, wanthet was nu wel een hele lange tussenpoos.
Kan de regiodag in november doorgaan? Misschien wel, maar dat hangt af van een aantal factoren, die dus onderzocht moeten worden. Kunnen de lessen in september weer beginnen. Ik ga er wel van uit, maar dat vraagt ook de nodige voorbereidingen. Zal toch nu weer echt aan de bak moeten. Het freewheelen is voorbij.

Hoewel het Hinojosakleed lekker opschiet, voor zover dat met Hinojosa kant mogelijk is, moet ik toch even iets anders doen. Jammer, maar het moet even.
Mijn man kwam met het idee om iets te klossen voor de bovenbuurvrouw, die in verwachting is. Ik weet niet precies, wanneer de baby verwacht wordt. Er worden al allerlei babyspulletjes bezorgd. Dus het zal waarschijnlijk niet al te lang meer duren. Snel iets bedacht en opgezocht.. De ouders zijn Engels en wonen momenteel hier in Amsterdam. Het leek me wel leuk om dus iets met tulpen te klossen, rode en gele. Een leuk patroontje gevonden om op een kaart te doen. Meteen vanmiddag begonnen. Zal hopelijk niet zo lang duren, want daarna komt de buurvrouw hiernaast aan de beurt. Misschien hetzelfde patroontje of iets anders. Dat weet ik nog niet. En dan speelt tijdens het klossen het gedoe met de OIDFA door je hoofd. Drama! Het Internationale bestuur heeft een leuke manier om haar waardering te laten blijken voor het snelle organiseren van de General Assembly in Zaandam 2018. Nadat in 2016 Brugge zich ook een beetje onder druk van het internationale bestuur zich terug trok, heeft Nederland aangeboden om de organisatie uit de brand te helpen en de ledenvergadering in 2018 te organiseren. Omdat er veel minder mensen kwamen dan gedacht en gehoopt, werd er verlies geleden. Als blijk van dank mag de Nederlandse afdeling dat verlies ophoesten. Ondanks steeds weer uitleggen, dat de afdeling dat niet heeft, blijven ze volhouden en niet altijd op een aardige en beleefde manier. Het gevolg is, dat de Nederlandse afdeling nu zonder bestuur zit. Dat is niet leuk en blijft maar door je hoofd zeuren. Ik moet me maar bezinnen wat te doen. Misschien afscheid nemen van de OIDFA ondanks al het plezier dat je beleeft tijdens de congressen en ontmoetingen die je daar hebt? Ik weet het nog niet.

Dit jaar maar eens actief meegedaan met de International Lace Day. Deze dag bestaat al enige jaren en is bedoeld om elkaar en anderen enthousiast over kant te maken. Je doet dat allemaal op je eigen manier. Sommigen konden lekker buiten zitten, maar dat was voor mij niet weggelegd. Het regende en er was veel wind. Bovendien kan ik met mijn kussen momenteel moeilijk in de tuin komen, omdat er steigers om het huis staan. Voor het huis was om dezelfde reden geen optie. Ik zag het niet zitten om te proberen onder de steiger te gaan zitten. Dus binnen klossen op mijn vaste plek in de serre.   Lekker aan mijn Hinojosa kleed geklost en ben lekker opgeschoten. 2 hoeken geklosten en bij de 3e gestopt. Alhoewel lekker geklost. Ja toch wel. Maar na een tijd aan de bovenkant van je kussen klossen en aan 2 kanten steeds aanhaken met rugklachten sta je wat moeilijk op. Dus niet te lang achter elkaar klossen, maar dan meerdere keren op een dag. 's Avonds klossen doe ik momenteel niet. Door de steiger rond het huis is het binnen wat donkerder dan anders. Dus moeten de lampen ondanks de zomertijd vroeger aan en dat klost niet lekker. Schittering in het plastic op het patroon en in het vergrootgal maakt het werken erg lastig. Dan maar borduren. Is ook leuk. Ik ben bezig met een redelijk groot stuk met een prachitg roos, de Just Joey er op. Veel verschillende kleuren, die soms dicht bij elkaar liggen. Maar het wordt erg mooi.